Music♡

วันศุกร์ที่ 18 มีนาคม พ.ศ. 2559

Because Of You CUT #โลกของจองฮัน






“แต่อย่างนี่ก็ดีนะ .. เร้าใจไปอีกแบบ

“ฮง จีซู!

“รู้ชื่อเกาหลีฉันด้วย แสดงว่าแอบสนใจฉันอยู่ละสิ” ไม่พูดเปล่ามือหนาของอีกคนเริ่มลูบไล้เอวคอดของนายแบบผมยาวเบาๆ  

“ปล่อย..”  

“เอวสวยดีนี่..  มือหนาเริ่มสอดเข้าใต้ร่มผ้า พลางบีบเค้นเนื้ออวบอั๋น ไล่สายตาลงต่ำตามระดับฝ่ามือ โดยไม่สนว่าเจ้าของร่างนั้นจะยินยอมหรือไม่


“บอกให้..


“ขาวด้วย..

“อ๊ะ..


“เสื้อผ้านี่เกะกะเนอะ ว่ามั้ยครับ?”


“เหี้ย!

                        คนตัวเล็กกว่าอุทานขึ้นเมื่อเสื้อสเวตเตอร์สีดำที่ตนใส่อยู่กลับถูกเลิกขึ้นจนถึงกลางหน้าอก จองฮันพยายามดีดดิ้นไปมา ใช้แรงทั้งหมดเท่าที่มีเพื่อให้หลุดพ้นจากคนตรงหน้า
จีซูเบ้ปากเบาๆ แอบเสียใจนิดๆที่ร่างตรงหน้าปล่อยสัตว์ใส่เขา แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ยังไม่ล้มเลิกความตั้งใจขอตนเอง

“เพิ่งรู้นะเนี่ย.. ว่าตรงนี้ของนายเป็นสีชมพู..” ไม่พูดเปล่า เขาใช้มือเขี่ยติ่งไตสีหวานของอีกคน

“อื้อ..หยุด!

“อืม.. ร่างกายนายนี่มัน..

“กูบอกว่าหยุดไง! สัส!” 


                        สิ้นเสียงคำพูดของอีกคน นายแบบหน้าใหม่ก็ต้องหยุดการกระทำแล้วมองหน้าจองฮัน ดวงตาที่ฉายแววเจ้าเล่ห์ในตอนแรกกลับถูกแทนที่ด้วยความดุดัน จีซูไม่ชอบคนพูดคำหยาบ โดยเฉพาะกับเขา และยิ่งบวกกับน้ำเสียงที่คนหน้าหวานตะโกนมาด้วยแล้ว..

ไม่รอด ไม่รอดแน่ๆ

“ตะโกนทำไม? อยากให้คนอื่นเขารู้มากเหรอ ว่าเราทำอะไรกัน?”

“อ๊ะ!.. อย่าบีบ.. มันเจ็บ..” 

                        ข้อมือที่ถูกจับกุมอยู่นั้นราวกับจะแตกสลาย มืออีกฝ่ายออกแรงบีบมันมากขึ้นจนเขาต้องเบ้หน้าออกมา มือหนาละออกจากยอดอกสีสวยก่อนที่จะจับหมับเขาที่คางเรียวได้รูป ยื่นหน้าเขาไปใกล้จนได้ยินเสียงหายใจของอีกคน

“ตอนแรกกะว่าจะแกล้งนิดๆหน่อยๆ..

“แต่ปากแบบนี้คงได้สั่งสอนกันสักนิดแล้วล่ะ”


“ไม่!..อื้อ!

                        ไม่รอให้อีกคนเถียง โจชัวร์ก้มลงชิงริมฝีปากบางพร้อมบดเบียดมันจนแทบจะห่อเลือด ปลายนิ้วจับเข้าที่คางเรียวเอาไว้เพื่อไม่ให้อีกคนขยับหนี ท่ามกลางการดิ้นขลุกขลักของคนผมยาว ลิ้นร้อนต้อนตวัดไปมาในโพรงปากหวาน ก่อนที่จะผละออกอย่างน่าเสียดาย แต่ทว่ามือของชายหนุ่มก็ยังไม่วายล็อคข้อมือขาวเอาไว้อยู่ดี


จุ๊บ..


“อืม..หวานดีแฮะ”

“ฮง จีซู!

“ตรงอื่นจะหวานหมือนกันหรือเปล่าน้า”  ไม่พูดเปล่าชายหนุ่มมองไล่ลงตั้งแต่ริมฝีปากอวบอิ่มนั่นจนถึง


“คุณโจชัวร์ คุณจองฮันคะ แต่งตัวเสร็จหรือยังคะ!


                        จู่ๆเสียงของทีมงานสาวตะโกนเข้ามาแทรก จนทั้งสองต้องหันไปมองตามเสียงนั้น ดีที่หญิงสาวไม่ได้ทุบประตูเข้ามาเสียก่อน จองฮันที่เห็นว่าอีกคนเผลอก็รีบสลัดการรุมกุดของอีกคนพร้อมส่งแรงกระทืบลงที่ฝ่าเท้าอีกคนแรงๆก่อนที่จะตะโกนออกมาพร้อมหนีไปเปลี่ยนชุดอย่างรวดเร็ว


“โอ้ย..


“ฉันเอานายคืนแน่ ไอ้หน้าแมว!




---------------------------------------------------------------------------------------------
อ่านเสร็จอย่าลืมกลับไปเม้นนะคะ ไม่ใช่เอ็นซีหรอก แต่มันไม่เหมาะสม 555555555