CUT
SENCE { The Secret of us}
“คิดถึงจังเลย จองฮันฮยอง…”
หมับ!
แขนขาวของวอนอูเขามากอดคออีกคนจากด้านหลังเอาไว้พร้อมกับสูดดมความหอมจากแก้มนิ่มไปด้วย
จองฮันไม่อาจจะขยับไปไหนได้เลย
ริมฝีปากร้อนเลื่อนไปขบเม้มที่ติ่งหูอีกคนเบาๆก่อนที่จะส่งคำหวานด้วยเสียงแหบพร่านั้นหยอกอีกคนเบาๆ
“คิดถึงผมบ้างหรือเปล่าครับ..แม่กระต่ายน้อยของผม..”
“ยะ หยุดนะวอนอู.. “
“ฮยองหลบหน้าผมทำไม..”
ซะ ซวยแล้วจองฮัน…
“ฮะ ฮยองเปล่าหลบหน้านะ ”
.
.
.
.
“โกหกเก่งดีนี่..”
“…”
“มานี่! “
ข้อมือบางถูกอีกคนกระชากอย่างแรงจนจองฮันที่ไม่ได้ตั้งตัวนั้นจึงเซตามอีกคนไปได้อย่างง่ายดาย
แรงบีบที่ข้อมือทำให้นางฟ้าต้องเบ้หน้าอย่างห้ามไม่ได้
มันแรงมากจนแทบจะสามารถหักข้อมือเขาได้เลยล่ะ
ซึงชอลยังไม่เคยทำอะไรรุนแรงแบบนี้กับเขาเลยนะ….
“วอนอู พะ พี่เจ็บ อึก..”
ริมฝีปากร้อนบดเบียดลงไปปิดปากอีกคนทั้งๆที่ยังพูดไม่จบประโยคด้วยซ้ำ
แขนบางพยายามขัดขืนโดยการผลักอีกคนออก
วอนอูกระชากเนคไทของตนเองออกก่อนที่จะมัดข้อมือทั้งสองของเหยื่อของตน
ยิ่งจอนฮันขัดขืนแรงเท่าไหร่ ริมฝีปากร้อนก็ยิ่งบดเบียนลงไปรุนแรงมากเท่านั้น
ร่างทั้งร่างของจองฮันจมลงไปยังเตียงกว้าง วอนอูจัดการดึงกางเกงของอีกคนไปให้พ้นทางพร้อมกับกางเกงชั้นในด้วยเช่นกัน ขาขาวหุบเข้าหากัน
แต่มือหนาก็จับแยกออกจากกันพร้อมแทรกตัวเข้าไปตรงกลางอีกด้วย
นี่มินกยูเอาอะไรให้วอนอูกินมั้งเนี่ย…
แรงเยอะเป็นบ้า..
“ทีนี้ก็บอกได้ยังว่าหลบหน้าผมทำไม..”
“ก็บอกว่าเปล่าหลบหน้าไง.. อ๊ะ!”
แกนกายเล็กถูกกอบกุมไว้ด้วยมือหนาของอีกคน
วอนอูค่อยๆชักรูดมันเบาๆตามจังหวะทรมานอีกคนเล่น
ขยี้ส่วนหัวแรงๆหวังแกล้งอีกคน
จองฮันส่ายหัวไปมาอย่างทรมาน ไม่นานนักแท่งเนื้อร้อนในมือของเขาก็แข็งขึ้น
“อยากทรมานเหรอครับฮยอง..”
“พะ พี่บอกว่าเปล่าไง อ๊ะ! ยะ หยุดนะวอนอู.. อื้อ..”
ในเมื่ออีกคนยังดื้อ
แค้นคำตอบไปก็เท่านั้น ริมฝีปากอุ่นครอบครองแท่งเนื้อนั้นเอาไว้ค่อยๆละเลียดชิมมันอย่างช้าๆ ริมฝีปากบางเม้มกลั้นเสียงครางเอาไว้อย่างยากลำบาก
บ้า…
บ้าที่สุด….
เขาจะทนไม่ไหวแล้วนะ..
“อ๊า! วะ วอนอู..พะ พี่ยอมแล้ว.. อื้อ..”
“…”
ร่างสูงกว่าถอนริมฝีปากออกมามองอีกคนอย่างสงสัย
“พะ พี่แค่กลัว…”
“กลัวอะไรล่ะครับ แม่กระต่ายน้อย..”
วอนอูเลื่อนตัวขึ้นไปคร่อมอีกคน
มือหนากระตุกเนคไทออกให้ก่อนที่จะลูบหน้ากระต่ายน้อยของตนอย่างอ่อนโยน ส่วนมืออีกข้างก็ค่อยๆปลดกระดุมเสื้อตนเองออกพร้อมโดยออกไปอย่างไม่แยแส
“ซึงชอล..กับมินกยู..”
“อ่อ..”
“ปล่อยไปเถอะครับ.. ไม่มีใครรู้หรอกน่า..”
“…”
“ตราบใดที่ไม่มีใครบอกเรื่องนี้ก่อนน่ะ…”
“อึก.. วะ วอนอู..”
“ในตอนนี้….”
“….”
“พี่ควรจะเลิกสนใจคนอื่นนอกจากผมดีกว่านะ”
“วะ วอนอูอ๊า.. แรง อึก.. แรงอีก”
เสียงครางของทั้งสองดังขึ้นพร้อมกับจังหวะที่สอดใส่เข้ามา
ยิ่งวอนอูกระแทกแรงมากขึ้นเท่าไหร่ จองฮันก็ยิ่งครางดังขึ้นมากเท่านั้น
แขนขาวเกาะไหล่อีกคนเอาไว้ก่อนที่จะค่อยๆโอบคอร่างสูงกว่าโน้มเข้ามาหวังจะจูบ
และก็เป็นเช่นนั้น
ริมฝีปากร้อนละเลียดชิมความหวานจากปากอีกคนก่อนที่จะส่งลิ้นเข้าไปในโพรงปากคนสวย
วอนอูลืมตามองหน้าอีกคนก่อนที่จะเชยชมความสวยของนางฟ้าใต้ร่างของตนในใจ
ขอโทษด้วยนะครับซึงชอลฮยอง..
ขอโทษมินกยูด้วยเหมือนกันนะ…
แต่เขาหยุดมันไม่ได้จริงๆ J
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
อ่านเสร็จแล้วรบกวนกลับไปเม้นด้วยนะคะ ><
[Go to Dek-D Click ]
