C U T Sence
“เห้ย! นั้นใครน่ะ?”
ร่างโปร่งร้องออกมาทันทีที่ผมใช้ผ้าดำปิดตาของอีกคนเอาไว้ ก่อนที่จะใช้เชือกมัดข้อแขนของเขาเอาไว้ แต่ดูเหมือนอีกคนจะไม่ยอมอยู่นิ่งสักที
“ อยู่นิ่งๆดิ!”
“นายเป็นใคร! ต้องการอะไรฮะ!” เสียงทุ้มเอ่ยขึ้นมาอย่างฉุนเฉียวพร้อมกับมือบางของจองฮันที่ตอนนี้กำลังปลดเสื้อของประธานนักเรียนสุดหล่อ
“ฮง จีซู... คุณประธานนักเรียนใช่ไหม?”
“นายต้องการอะไร แล้วปิดตาฉันทำไม!”
“เฮ้อ... อันที่จริงก็ไม่อยากทำเท่าไหร่หรอกนะ แต่มันเป็นเกม ฉันจำเป็นจริงๆ” ตอบไม่ตรงคำถามแล้วยังจะเปลี่ยนเรื่องอีก.. จองฮันที่ตอนนี้กำลังงวดกับการปลดเปลื้องเสื้อคลุมของอีกฝ่ายนั้น กลับต้องสะดุงขึ้นเพราะคำพูดของคนตรงหน้า
“ถ้านายไม่เปิดตาฉัน เรื่องนี้ถึงหูคนทั้งโรงเรียนนะ”
“ละ.. แล้วไง”
“ไหนจะภาพวงจรปิดอีก... จะข่มขื่นคนทั้งทีเนียนๆหน่อยสิ”
“กะ ก็รู้ตัวดีนี่”
“ถ้าอย่างนั้นก็เปิดตาผมหน่อยสิครับ คุณยุน จองฮัน..”
“นะ นายรู้ชื่อฉันได้ยังไง!!” ร่างบางตะโกนใส่อีกคนที่ตอนนี้ยิ้มมุมปากอย่างเจ้าเล่ห์
“ติดตามมาตั้งแต่เข้าเรียนมาใหม่ๆ แค่เสียงยังไงก็จำได้อยู่แล้วล่ะ หึ..”
“บะ บ้าจริง..”
“เอาสิครับ ข่มขื่นผมสิ รออะไรล่ะ หรือว่าทำไม่เป็น?”
“อย่ะ อย่ามาพูดแบบนี้นะ!”
“ไม่กลัวเพื่อนที่รอฟังผลอยู่เหรอ? หึๆ” จีซูหัวเราะเบาๆ จองฮันเริ่มหวั่นใจกับคนๆนี้แล้วสิ
นี่น่ะเหรอประธานนักเรียนที่ทุกคนนับถือกัน?
ไอ้บ้า...
จองฮันไม่รอให้เสียเวลาไปมากกว่านี้ เขารีบแก้กางเกงอีกคนที่ยังนั่งนิ่งเฉย เข็มขัดหนังมันวาวถูกถอดออกไปจากรอบเอวอีกคนอย่างรุนแรง แล้วจู่ๆสมองก็ตันแบบไม่มีเหตุผลทันที
อิเชี่ย..กูต้องทำไงต่อดีว่ะ?
“จับสิ”
“ห้ะ?”
“จับ‘ตรงนั้น’สิ ไม่งั้นคุณจะข่มขื่นผมได้ไงล่ะ ผ้าก็ไม่เปิดมันไม่แข็งหรอกนะคุณ”
“อะ ไอ้หน้าเกลียด!!”
“รู้ได้ไง เคยเห็นหน้าผมแล้วเหรอ? “
“shi..t”
“เอาดีๆ นี่จะดึกแล้วนะ จะทำก็ทำให้มันไวๆหน่อยสิคุณ”
“งั้นนายก็มาทำเองสิ!” จองฮันหวีดใส่อีกคนก่อนที่จะตาโตอย่างตกใจ
ชิบหาย...
เมื่อกี้กูพูดอะไรไปวะ!?
“งั้นคุณก็ปล่อยผมสิ..” จีซูเอ่ยนิ่งๆยิ่งทำให้จองฮันกดดัน โอ้ยย กะอีแค่จะปล้ำคนนะ ทำไมมันยุ่งยากงี้จังวะ!
“...”
“ผมไม่บอกใครหรอกน่า..”
“กะ ก็ได้” เอาว่ะ ไหนๆก็ทำไม่เป็นและ ขืนอยู่นานกว่านี้เขาคงกลับหอไม่ได้แล้วแน่ๆ จองฮันจัดการแกะผ้าปิดตาอีกคนออกก่อนที่จะพิจารณาใบหน้านั้น ดวงตาเรียวเล็กกับจมูกนั้นๆ ไหนจะริมฝีปากอวบน้ำนั้นอีกถ้าเอาโดยรวมคือหน้าหวานกว่าเขาอีกนะ
“แก้มัดมือผมด้วยสิคุณ” ดูเหมือนจองฮันจะจ้องหน้าอีกคนจนลืมจุดประสงค์หลักซะแล้วในตอนนี้ ร่างบางสะดุ้งตัวขึ้นก่อนที่จะเอื้อมมือไปปลดเชือกที่มัดไว้กับข้อแขนแกร่ง
“เห้ย!”
ยังไม่ทันที่เชือกจะหลุดออก ร่างหนาก็พุ่งตัวพลิกคร่อมร่างของจองฮันทันที พลางเอื้อมมือไปกดปิดสวิตซ์วงจรไฟฟ้าของห้องที่อยู่ข้างๆโต๊ะ
“แค่นี้ก็ไม่มีใครเห็นเราแล้วนะครับ”
"นะ...นาย" ร่างบางเสมองไปทางอื่นเมื่ออีกคนดันยื่นหน้าจนจมูกและหน้าผากชนกัน ลมหายใจอุ่นๆของอีกคนรนตรงแก้มขาวนวลจนตอนนี้ขึ้นสีแดงระเรื่อไปหมด
"จะสอนให้เอาไหมคนสวย"
พูดจบประธานนักเรียนคนหล่อก็ประทับริมฝีปากลงไปที่บริเวณเดียวกันของอีกคน ริมฝีปากหยักค่อยๆละเมียดละไมกดจูบลงอย่างแผ่วเบาจนคนผมยาวตัวสั่นอย่างกับลูกหมาเปียกน้ำ มือที่ว่างๆของอีกคนก็เลื่อนสอดเข้าไปในเสื้อเชิ้ตตัวบางที่หลุดพ้นออกมาจากขอบกางเกงนั้น ร่างสูงผละออกมาจากริมฝีปากบางก่อนที่จะกระซิบเสียงหวานข้างหู
“นักเรียนแต่งตัวไม่เรียบร้อยแบบนี้ควรจะโดนอะไรดีนะ? หืม”
“อึก.. ยะ หยุดนะ” ถึงแม้จองฮันจะบอกให้หยุดแต่ร่างกายของเขานั้นยังคงนิ่งให้อีกฝ่ายเล่นกับร่างกายของเขาอย่างตามใจชอบ คนข้างบนยกยิ้มมุมปากก่อนที่มือหนานั้นจะเลื้อยไปสะกิดยอดอกของอีกคนจนร่างเล็กต้องร้องออกมาอย่างช่วยไม่ได้
“อ๊ะ จะ จีซู ฮื้อ..”
เมื่อไหร่ไม่รู้ที่อีกคนหยอกเล่นกับร่างกายของเขา กว่าจะรู้ตัวอีกที ร่างของเขาก็เหลือเพียงแค่ชั้นในตัวบางเสียแล้ว จีซูค่อยๆโลมเลียเม็ดบัวบนอกอย่างอ่อนโยน ค่อยๆใช้มือที่ว่างอยู่นั้นนวดคลึงส่วนอ่อนไหวของอีกคน เสียงหวานครางกระเส่าอย่างอดกลั้นไม่ได้ ตอนนี้จองฮันรู้สึกทรมานมาก
เขาอยากปลดปล่อย....
“อ๊ะ จะ จีซู “
“เดี๋ยวจะสอนให้นะ ว่าเขาทำยังไงกัน”
“อะ อื้ออ ยะ หยุดนะ! “ ยังไม่ทันที่จะพูดจบ จีซุก็ถอดชั้นในตัวบางพร้อมกับสัมผัสเปียกชื้นที่ตรงกลางลำตัวของอีกคน จองฮันเชิดหน้าครางอย่างไม่เป็นภาษา เขาสอดนิ้วลงที่ปากทางสีสดอย่างช้าๆ ข้างในนั้นมันแน่นมาก.. แน่นจนอีกฝ่ายขยับนิ้วไม่ำด้เลยทีเดียว จีซูถอนปากออกมาจากอก่นกายสีชมพูก่อนที่จะกระซิบข้างหูอีกคน
“ครั้งแรกเหรอ งั้นเบาๆละกันนะ”
“อ๊า!” จองฮันเริ่มครางดังขึ้นเรื่อยๆจนประธานนักเรียนต้องใช้ริมฝีปากปิดเอาไว้ นิ้วเรียวจากหนึ่ง..กลายเป็นสอง...สาม ค่อยๆขยับแรงขึ้นเรื่อยๆตามแรงอารมณ์ของทั้งคู่
“อะ อื้อ... มะ ไม่เอานิ้ว”
“หืม” จีซูหยุดการกระทำก่อนที่จะจ้องใบหน้าหวาน
สวยมาก.....
สวยมากจริงๆ.....
“อะ เอาของนาย”
“นี่นายข่มขื่นฉันนะ ไม่ใช่ฉันข่มขื่นนาย”
“ฮือ.. เร็วๆเหอะ อยากจะแย่แล้ว อ๊ะ”
“งั้นก็ทำเองสิ”
ร่างโปร่งดึงนิ้วออกจากช่องทางก่อนที่จะค่อยๆกลับไปนั่งเก้าอี้ประจำตำแหน่งของตน จองฮันที่ตอนนี้ถูกกามอารมณ์ครอบงำค่อยๆปลดกางเกงอีกฝ่ายลงพร้อมจับแท่งเนื้อร้อนรูดขึ้นลงไปมาก่อนที่จะครอบลงด้วยริมฝีปากอุ่นชื้น จีซูสูดปากครางเบาๆ พลางมองคนกน้าสวยที่ปรนเปรอให้เขาอยู่ เมื่อแน่ใจว่าแท่งเนื้อร้อนพร้อมใช้งานแล้ว ร่างเล็กกว่าก็ค่อยๆจับแก่นกายสอดเข้าที่ปากทางสีสวยของตน จีซูเอื้อมมือไปอุ้มเอวคอดเล็กเอาไว้ เพราะกลัวว่าอีกคนจะตกลงไปเสียก่อน
“อ๊า! อื้อ.. จะ..เจ็บ”
“อย่างเกร็ง ไม่งั้นคุณจะเจ็บกว่านี้นะครับ”
“ฮึก..ฮือ..” เมื่อเห็นว่าหางตามีน้ำใสคลออยู่ จีซูเลยจูบซับน้ำตาเพื่อให้อีกคนผ่อนคลายลง เมื่อร่างเล็กเริ้มปรับตัวได้ สะโพกน้อยๆก็ค่อยๆขยับขึ้นลงช้าๆ มือหนาเอื้อมไปจับปลายผมอีกฝ่ายทัดหูเอาไว้ ใบหน้าสวยราวกับหญิงสาวแดงซ่านก้วยแรงอารมณ์บวกกับริมฝีปากที่กัดเอาไว้ราวกับจงใจยั่วยัวเขานั้นยิ่งทำให้ชายหนุ่มอดใจไม่ไหว
“อื้อ..จะ..จีซูอ่า “
“อ่า...ยุน.. อ่า ยุนจองฮัน”
“อะ ตะ ตรงนั้น อื้อ..”
“ซี้ด ผะ ผมไม่ไหวแล้วคุณ อีกนิดนะ” พูดจบสะโพกหนาก็กระแทกสวนขึ้นอย่างรุนแรง เสียงครางสูงต่ำของทั้งสองนั้นลั่นไปทั่วห้อง ดีนะที่ห้องของประธานนักเรียนเนี่ยเก็บเสียง ไม่งั้นคงมีใครมาได้ยินบทรักของพวกเขาแน่ๆ
“อ๊า! /อืม..” ในที่สุดบทรักของทั้งสองก็จบลง ประธานนักเรียนแต่งตัวเรียบร้อยก่อนที่จะมาจัดการหลักฐานที่เลอะบริเวณห้อง สุภาพบุรุษจีซูช่วยแต่งองค์ทรงเครื่องในกับร่างบางที่นอนสลบอยู่ตรงเก้าอี้ของเขา ก่อนที่จะเห็นไปดูนาฬิกาที่ฝาพนัง
ทุ่มกว่าแล้วเหรอเนี่ย..
กลับไปที่เด็กดี [World's Jeonghan]
